Luchthavens zijn meestal al niet de gezelligste plekken ter wereld maar die waar low cost maatschappijen op vliegen hebben dikwijls de uitstraling waar ze nu in Fukushima van dromen. Geen dus. Niet de ideale plek om wat extra uurtjes te vertoeven dus. Het verhaal!
31 december. Ik zat op de luchthaven van Warsaw. Niet Chopin maar Modlin, de Charleroi van België dus. Normaal gezien ben ik zo’n net op tijd-mens. Moet ik er maar 40 minuten op voorhand zijn? Ewel dan kom ik toe om 42 voor. Kwestie van niet te lang op de luchthaven te moeten tjoolen. Maar nu was het anders. Mijn huurwagen moest nog terug en ik rekende op file. Geen kat op de baan echter en de afhandeling van de wagen was gewoon sleutel in de brievenbus droppen. Zat ik daar mooi te wezen twee uur op voorhand.
Nu ja, mijn vlucht vertrok om 9u en ik zou toekomen rond 11u30. Ruimschoots op tijd terug in België om nog wat te helpen bij het oudejaarsdiner en een schoon hemd aan te doen. Na dertig toertjes door de mini-tax free rook ik genoeg naar een hele mengelmoes aan parfums, chocolade en sterke drank dus doodde ik maar wat tijd met staren naar mensen. Hier en daar al een opgesmukt exemplaar. Veel vrolijke gezichten ook. Waarschijnlijk warenn ze op weg naar lang niet geziene familie om 2014 feestelijk in te luiden. Of vlogen ze er net van weg natuurlijk.
Soit om negen uur nog steeds geen boarding. Mensen begonnen al wat zenuwachtig te worden. Vooral omdat er ook helemaal geen informatie kwam. Om 9u35 verscheen er dan uiteindelijk ‘delayed’ op de schermen en rond tien uur kregen we te horen dat het voor onbepaalde duur was. In het Pools. Niet mijn sterkste taal. Om 11u30 werd duidelijk dat we van luchthaven moesten veranderen en dat ze ons op bussen gingen steken. Yet again, in het Pools.
Probleem! Iedereen die vloeistoffen gekocht had in de tax-free mocht die niet meepakken want we hadden nieuwe security check voor de boeg. Drama! Boze gezichten! Curva! Uiteindelijk werd tegemoet gekomen aan de angry mob en kreeg iedereen zijn geld terug. Maar wel in Poolse zloty. Sta je daar met dat geld de laatste tien minuten van je verblijf in Polen. Om 11u35 kreeg ik trouwens een mailtje van Ryanair dat mijn vliegtuig vertraging had. No shit Sherlock? Ik moest al in België aan het vloeken zijn op de MIVB.
De laatste tranen van 2013
Tien minuten! Ha! Niet als het van Ryanair afhing. Ook de bussen naar de andere luchthaven hadden vertraging. Stilaan werd het een kluchthaven. Hier en daar al tranen. Een meisje dat een connectie had in Brussel richting Barcelona om na drie maanden weer bij haar boyfriend te zitten. En er nieuwjaar te vieren natuurlijk. Nog een ander die de Eurostar naar Londen nog moest halen. Je snapt het, de sfeer zat er niet bepaald in.
Rond de middag kwamen de eerste bussen dan toch toe en werden we versluisd naar Chopin Airport. Maar ook daar hield de zever niet op. We mochten de luchthaven niet binnen want onze boardingpasses klopten niet. Iedereen, toch een 150 man, moest eerst een nieuwe gaan halen aan de loketten. Twintig minuten aanschuiven waarna ze beslisten dat je toch met je oude binnenkon. De uren tikten aan, meer en meer betraande kaakjes, hier en daar al een woedeuitbarsting. En nog altijd alles in het Pools.
Sushi en wodka
Goed, iedereen in de transitzone en die dekselse zloties opnieuw uitgeven. Hier en daar zag ik al wat wodkaflessen van souvenir veranderen in stressreliever. Maar ook mensen die anderen troostten, telefoons aanboden, aankondigingen vertaalden en gezamelijk aan het ranten gingen over Ryanair. Uiteindelijk werd de vlucht aangekondigd om 17u. Sushi binnenschrokken, koffietje slurpen en genieten van de gratis wifi, toch iets!
Uiteindelijk is de boarding om 17u begonnen, zijn we om 18u vertrokken en was ik rond 22u effectief thuis. Te laat voor de aperitief en het voorgerecht. Maar mij hoor je uiteindelijk niet klagen. Ocharme zij die uiteindelijk nieuwjaar hebben moeten vieren ergens in Charleroi of Brussel, ver van alles en iedereen. En alsof de hele miseriedag nog niet genoeg was, stonden er ons op de tarmac twee ziekenwagens op te wachten. Er had iemand bij het landen een hartaanval (volgens andere passagiers, zelf enkel de zwaailichten gezien) gedaan. Wat dan ook meteen weer die acht uur vertraging in een heel ander daglicht zette.