“Verrader! Idioot! Afzetterij! Je verloochent je afkomst!” De stemmen in mijn hoofd joelden toen ik 50 shekl neerlegde om toegang te krijgen tot een strand. Gelukkig waren de strandstoelen en parasols inbegrepen in de prijs dus suste ik mijn geweten op die manier.
Om even aan de drukte van Jeruzalem te ontsnappen besloten we een halve dag te vluchten richting Dode Zee. Met de bus sta je er op een klein half uur. Als je voor de eerste stop Kalya Beach gaat toch. De populairste plek Ein Gedi is anderhalf uur rijden, echt de moeite maar ook stukken drukker. De Dode Zee is trouwens de laagste plek ter wereld. 417 meter onder de zeespiegel. Cool hé! Ah ja en eigenlijk is de Dode Zee een meer, maar Dood Meer bekte zo lekker niet.
Nu ja, aan de drukte ontsnappen is relatief natuurlijk. Het eerste half uur ter plekke was er ene in alle rust en sereniteit, maar dan kwamen de toerbussen toe. Horden Russen bestormden elk vrij plaatsje, gepaard met geroep, extravert gedrag en flitsende fotocamera’s. Bij klaarlichte dag bizar genoeg. Hoewel de duister vanaf dan gerust had mogen inslaan. Niet bepaald de Victoria’s Secret tourbus die halt had gehouden aan mijn strand. Ja mijn strand! Ik betaalde er tenslotte voor. De speedo is tevens bijzonder hip in Rusland.
Overal waarschuwingsborden trouwens. Niet op je buik zwemmen. Opletten met wonden. Geen water in de ogen spatten. Niet duiken. Veel drinken, maar niet van het zeewater. Opgepast voor mijnen. Say what? Mijnen? Het blijft grensgebied natuurlijk.
Met alle voorzichtigheid van de wereld stapte ik dus richting zeewater, met de idee in mijn hoofd dat ik gewoon op het water zou kunnen lopen, pluimgewicht dat ik ben. Nielzus Christus! Soit, de fysica besliste daar toch anders over en ook al is er een zoutconcentratie van 33 %, niet genoeg om een rechtopstaande mens boven te houden. Ter vergelijking; de zee der zeeën, het walhalla van de fysieke wereld, trekpleister voor ontelbaar veel bakvissen en ander bizar volk, ook wel bekend als de Noordzee, heeft een zoutconcentratie van 34 promille.
Nu, geen stress. De boekjes en filmpjes bedotten je niet. Ga je liggen op je rug, dan drijf je inderdaad als versgeperste drol in een toiletpot. Krantje lezen, dobberen, sterren maken, het kan allemaal. En het water is heerlijk warm. Maar wel oppassen als je met de ogen dicht wat gaat drijven. Er zit stroming op het water, dus ik kwam ook onzacht in aanvaring met een knoert van een Russin. De analogie Titanic-ijsberg (hoewel ik in proportie toch meer een roeibootje was) diende zich aan, dus zong ik haar maar spontaan My Heart Will Go On.
Naar’t schijnt heeft de zee een helende werking. Amper pollen en andere allergenen in de lucht en water boemvol mineralen. Ideaal voor een hele resem huidziekten. Zowel het water, de zon (beperkte ultraviolet), de lucht en de modder zijn er goed voor je body. Zelfs pijnlijke gewrichten kan je ermee oplossen. Niet letterlijk é. Dus ja, smeerde ik me maar eens goed in met het modderig goedje dat je zo van de grond schraapt. Totaal bedekt in zwarte smurrie kwam de neiging om een potje te rappen snel naar boven, maar ik was helaas mijn blingbling vergeten. Soit, na het modderbad een douche was mijn vel zo zacht als een puppy met een kuiken op de rug gebonden.
Zeker een aanrader om eens naartoe te gaan. Perfect om te relaxen, als je er een meute Russen en andere toeristen kan en wil bijpakken. Ah ja, wondjes doen dus echt verschrikkelijk pijn in het water, maar het went wel.