Op aanvraag en omdat het eigenlijk ook een gek verhaal is. Tijdens mijn doortocht door Peru ben ik bij een sjamaan beland die me wel eens een kop ayahuasca en bijhorende rituelen wou voorschotelen. Ayahuasca is een brouwsel afkomstig van allerlei planten en betekent letterlijk slingerplant van de ziel. En geloof me vrij, je ziel zal slingeren. Ayahuasca wordt sinds mensenheugenis door diverse stammen van het Amazoneregenwoud ritueel gebruikt voor reiniging, genezing, voorspelling en toverij. Bedoeling is dat de ziel bevrijd wordt van het lichaam waardoor je met voorouders, goden etc. kan communiceren. Mijn nieuwsgierigheid hadden ze.
Even de avond schetsen
Het team van de dag bevatte een Canadese kerel, een Zweedse vrouw, twee Amerikanen, mezelve en een sjamaan, getooid in poncho en vederkrans. We waren omsingeld door bomen en voor ons brandde een klein vuurtje waarop een potje stond te pruttelen. De Amerikanen waren vooral op zoek naar een goeie trip, de Canadees zat er uit nieuwsgierigheid maar de Zweedse vrouw kwam echt om antwoorden te vinden op vragen die ze niet wou delen. Niet haar eerste sessie trouwens. Stelde me ergens gerust, aangezien ze nog redelijk goed kon functioneren. En het blijkbaar zonder problemen overleefd had.
Geen flauw idee hoe laat het was. Weinig orientatiepunten in het dichte woud en de sjamaan verplichtte ons alle electronica in de hutten te laten. Mijn maag gromde want eten mocht niet meer sinds de middag. Kan het effect verstoren. En om een andere reden ook, die later wel duidelijk zou worden.
Met rook uit een pijpje, bladeren en gezang ‘reinigde’ de sjamaan de ceremoniële plek. Zijn keelklanken werkten bedwelmend. Ondertussen deelde hij emmertjes en zakdoeken uit. Een extra functie van ayahuasca is het reinigen van het lichaam. Met andere woorden, je kotst jezelf binnenste buiten.
Drinking time
De sjamaan had een halve beker gevuld voor me. “Klein lichaampje, kleine portie,” lacht hij. Ik kloeg niet want de bruine stroop stonk verschrikkelijk. Met bevende handen probeerde ik heel het goedje zo snel mogelijk binnen te krijgen. Smaakte beter dan verwacht. Niet lekker maar ook niet afschuwelijk. Kan het zelfs niet vergelijken met iets. Zowel textuur als smaak zijn vuil om in je mond te hebben. Spontaan kokhalzen. Soit, iedereen zijn portie binnen dus begon de sjamaan opnieuw te zingen en met bladeren te ritselen. Ondertussen kroop iedereen op zijn eigen matras en was het afwachten. Afwachten op wat ayahuasca voor jou in petto had.
Wat nu volgt is de trip zelf, of toch flarden uit wat ik me nog herinner. De ervaring is voor iedereen anders en hangt af van je mentale status, het aantal keren dat je ayahuasca hebt gebruikt, je lichamelijke reactie en de hoeveelheid die je binnen hebt.
De trip heen
Geen idee hoe lang het duurde, maar na een tijdje begon mijn lichaam heel zwaar te worden. Precies of de zwaartekracht verdubbelde. Precies alsof de aarde een enorme stofzuiger was geworden en me naar haar toe trok. Ik zonk weg in onze planeet. Van het tegenstribbelen werd ik misselijk waardoor ik moest overgeven. Maar echt overgeven op een hoger niveau. Een stortvloed waarbij je heel bewust bent van wat je lichaam verlaat. Je zou er haast afscheid van willen nemen. En ondertussen bleef de aarde maar trekken aan mijn lijf dus ging ik weer liggen, met hulp van de sjamaan.
Ik probeerde me te focussen op zijn stem en dat hielp wel om het allemaal wat minder drastisch en snel te laten gaan. Ik gleed rustig weg in een omgeving vol kleuren, waarbij vooral paars en oranje domineerden. Vormen en contouren van alles rondom me versmolten in één grote hybride massa en overal zag ik kleurige cirkels. En ik was er deel van. Deel van die massa, volledig geabsorbeerd. Een gelukzalig gevoel.
Af en toe kwamen uit die massa herkenbare vormen naar voor. Geometrische figuren, maar ook vogels en bomen. En alles voelde zo vriendelijk aan. Zo open en hartelijk. Maar le moment supreme kwam er toen een persoon naar voor stapte en me vroeg of alles ok was. In het West-Vlaams dan nog. Maar ik herkende de stem, zelfs de contouren van die persoon. Niemand minder dan Michael Jackson kwam me bezoeken. Klinkt ongeloofwaardig niet? En toch… Zag er ongeveer zo uit.
De trip terug
Niet veel later veranderden de kleuren naar donker en grijs. De aardbol stuwde me stilaan terug naar boven, maar liet me langs de minder mooie route passeren. Alles voelde klam en scherp aan, geen vriendelijke objecten meer te bespeuren. Ik kreeg een heel claustrofobisch gevoel en had mijn lichaam niet meer onder controle. De sjamaan druppelde wat water in mijn gezicht en gaf me een beker. Zo had ik weer iets uit tastbare wereld in mijn handen en kon ik makkelijker uit de trip geraken. Daarna viel ik in slaap.
De volgende dag had ik een lichte kater. Weinig energie en alles was zo lastig. De Amerikanen waren al vertrokken maar de Canadees was er nog. Hij had een heel negatieve trip gehad, met monsters en mythische wezens. De Zweedse vrouw sliep nog toen ik uiteindelijk ook vertrok, maar had graag geweten of ze antwoorden had gevonden. De sjamaan zelf probeerde een uitleg te geven aan mijn trip, maar ik kon niet altijd volgen. Samenhang, aardelijkheid en natuur zijn blijkbaar belangrijk voor me. En Michael Jackson kon symbool staan voor een andere persoon of gebeurtenis. De weg terug wees op enkele angsten. Meerdere ayahuasca-sessies zouden me meer inzicht kunnen geven, maar dat zag ik even niet zitten. Was al heftig genoeg geweest.